Een nieuw leven

tsja waar begin je met vertellen als er in de laatste maande al zoveel is gebeurt. Er gebeurt zoveel in mijn leven omdat ik de laatste maanden als een soort nomade door het leven ga. Het is een leven waar ik meer dan een jaar zoveel over heb gefantaseerd.

1 jaar lang na een werkdag op het kantoor tijdens mijn dagelijkse wandeling naar huis. fantaseerde ik over een leven met de wereld als mijn huis. Met alleen mezelf, mijn back pack en de wereld aan mijn voeten. Als vervoer mijn duim, benen, zeilboot en soms een vliegtuig. Hoppend van bank naar bank en vaak niet wetend waar je in de avond zal slapen. De ultieme vrijheid ervaren zodat je met alle dingen die op je pad komen er voor de 100% in mee kan gaan, niks is te gek alles mag en kan. Nieuwe vrienden maken, mooie plekjes ontdekken en vooral ook de diversiteit aan beleving en avontuur.

Als ik dit zo opschrijf word ik overvallen door een gevoel van intens geluk. Een gevoel wat door je hele lichaam giert en een grijns van hier tot aan de maand op je gezicht tovert.

De keus om even terug naar de basis te gaan en niks meer te hebben anders dan een tas wat kleren en mijn computertje. Voelt zo goed!! Ik begin er steeds meer achter te komen wat echt belangrijk is en waar misschien het leven wel echt om draait en ik geloof dat dat niet die grote auto of dat mooie huis is. Maar juist de ervaringen, vriendschappen en de natuur.

Ik zit op dit moment aan de stuurboordzijde van een Bavaria 44 en vaar met een aangenaam briesje over het paradijselijk blauwe water tussen de mooie idyllische eilanden van Kroatië. Dit is nu mijn 3de week in Kroatië en langzaam begin ik steeds meer van dit land te houden. Een land wat een onrustig verleden kent, maar waar het heden en de toekomst er beter uit ziet. De Kroaten die de oorlog nog dicht bij hun dragen en steeds meer wennen aan hun vrije land. Zijn erg vriendelijke mensen die goed Engels spreken en erg behulpzaam zijn. Ik ben hier veel op het water soms aan wal maar heel veel van het vaste land heb ik nog niet kunnen verkennen. Niet getreurd want op het water is het hier prachtig.

Ik zal proberen te beschrijven wat op dit moment mijn uitzicht is. Ik heb mijzelf in de tussentijd verplaatst naar de preekstoel (dat is het puntje van het schip voor het voorste zeil. we varen richting het zuiden en als ik naar het Oosten kijk zie ik het vaste land. In een kleine vallei ligt in de verte aan de kust het plaatsje Tribunj waar we vanochtend zijn vertrokken. Voor me zie ik de flottielje van mij en Mink langzaam opkruisen richting de rivier die KRK heet. Waar we later vandaag op zullen varen richting Skradine. Het is een mooi gezicht de zon die schittert over het azuur blauwe water en de 10 Amorgos schepen te herkennen aan de blauwe Amorgos vlaggetjes die vrolijk voor ons uit op kruisen. Als ik richting het Westen kijk zie ik een eiland deels groen van wat bomen met een hoop geel, grijze plekken van het rotsachtige landschap. Het ziet er op het water allemaal zo vredig, maar toch ook robuust en wild uit. Terwijl ik in mijn gezicht de zuidelijke warme wind wat voel aantrekken merk ik dat de boot accelereert. Als we langzaam overstag gaan en de zeilen achter mijn van kant veranderen en opnieuw worden getrimd kijk ik genietend om me heen. Het is een fijn moment een moment wat je eigenlijk wil vastgrijpen en voor altijd op de preekstoel wil blijven zitten.

Maar gelukkig gaan er nog veel van dit soort momenten komen!!!